1-تا مشکل اقتصاد حل نشود؛ یعنی کاری نکردید
مصطفی داننده
ماه عسل دولت سید ابراهیم رئیسی زودتر آنچه که فکر می‌کردند به پایان رسید. مردم انتظار داشتند حداقل با آمدن رئیس جمهور تازه، کمی وضعیت اقتصادی کشور سروسامان پیدا کند اما این اتفاق نیفتاد. کار به جایی رسیده است که حامیان دولت هم لب به گلایه گشوده‌اند.
کیهان از بالا رفتن قیمت لوازم خانگی داخلی نوشته است و روزنامه جوان از عملی نشدن وعده دولت درباره قیمت تخم مرغ. در بورس هم که شاهد حرکت مثبتی نبودیم و همان روندی که در دولت روحانی شکل گرفت در دولت رئیسی هم ادامه پیدا کرده است.
مجلس یازدهم که باید یاری دهنده دولت در حل مشکلات اقتصادی مردم باشد، فعلا به دنبال فضای مجازی است و انگار نه انگار تورم و گرانی ر کشور بیداد می‌کند.
به نظر می‌رسد منتقدان دولت حسن روحانی، حالا فهمیده‌اند که اداره کشور با شرایط فعلی چقدر سخت و جانکاه است. آنهایی که فکر می‌کردند، سه روزه می‌شود مشکلات را حل کرد حالا مانده‌اند که با اقتصاد کشور چه کنند! اقتصادی که به صورت دستوری به سامان نمی‌رسد و باید برای آن نقشه راه مشخصی داشت.
امروز رئیس جمهور رئیسی بهتر از همه می‌داند که تا وقتی مشکلات اقتصادی مردم حل نشود، گوی او و دولتش هیچ کاری انجام نداده‌اند. مردم میزان موفقیت دولت‌ها را بر اساس جیب‌شان اندازه گیری می‌کنند.
گرانی و تورم کاری کرده است که سبد زندگی مردم به اندازه سبد وسایل خاله بازی دخترکان کوچک شده است و آنها فقط دنبال تامین اولیه‌های یک زندگی هستند و دیگر کاری به تفریح و نیازهای فرهنگی و اجتماعی خانواده ندارند.
در دولت اول روحانی آنها ثبات و تورم پایین را تجربه کردند و به خاطر همین در دور دوم هم رای‌شان را به صندوق شیخ دیپلمات انداختند. البت آمدن ترامپ و انفعال بیش از اندازه روحانی، امید مردم را ناامید کرد.
حالا هم همین است. سفر استانی رفتن و دیدار با مردم کار بسیار خوبی است اما این دیدارها برای مردم نان نمی‌شود. اقتصاد بیش از سفر و دیدار به تصمیم نیاز دارد. اگر واقعا بدون رفع تحریم ها و بی مذاکره و توافق می توان اقتصاد را سر و سامان داد میز مذاکرات را ترک کنیم و هفت روز هفته را با سفر به این شهر و آن شهر سپری کنیم!
وضع زندگی مردم به مثابه گلادیاتوری در میدان نبرد است که تیرها به بدنش نشسته و او سعی می‌کند خود را سرپا نگه دارد اما دیگر توانی برایش نمانده و ممکن است با یک ضربه دیگر پخش زمین شود.
تحریم‌ها به دست و پای اقتصاد کشور پیچیده است و باید این طناب‌های کلفت را باز کرد یا حداقل کاری کرد که بشود با ریسمان بسته در دست به زندگی ادامه داد. الان نه می‌شود زندگی کرد و نه خبری از باز شدن طناب‌ها هست.
رئیس جمهور در جریان سفرهای استانی قطعا در جریان وضع زندگی مردم قرار گرفته و بهتر است با علم به مشکلات، هرچه سریعتر راهکاری برای وضع اقتصادی کشور پیدا کند.
2-بایدن: باید به دنبال راهکاری برای موثرتر کردن تحریم‌های اقتصادی باشیم
رییس جمهور آمریکا:باید تدابیر موثرتری در روند تحریم‌های اقتصادی آمریکا علیه سایر کشور‌ها اتخاذ شود.
در حال حاضر اعمال تحریم‌های اقتصادی موجب کاهش استفاده از دلار و رواج بیشتر رمز ارز‌ها شده که این می‌تواند برای اقتصاد ما ناخوشایند باشد.
3-رئیسی: این آثار تورمی نتیجه دولت قبل است
دولت در شرایط خوبی تحویل ما داده نشد. اگر بگویم وضع خزانه چه بود ممکن است عده‌ای بگویند به دنبال گله گذاری هستم.
در شش ماهه پایانی دولت قبل تعهداتی ایجاد کرد که مزید بر مشکلات شد. در هر ماه ما فقط باید هزینه دولت قبل را پرداخت کنیم.
با همه فشاری که بر دولت است تلاش کردیم تا استقراض از بانک مرکزی صورت نگیرد که اقتصاد دانان معنی آن را می‌دانند.
علی‌رغم همه مشکلات، آینده بسیار روشن است.
4-مذاکرات بروکسل، چرا شروع نشده تمام شد؟
بر خلاف گزارش‌های متعدد، سخنگوی کمیسیون اتحادیه اروپا دیروز اعلام کرد پنجشنبه و در بروکسل بین اتحادیه اروپا و ایران گفت‌وگویی در کار نخواهد بود.
ماسرالی افزود: در این مرحله نمی‌توانیم تأیید کنیم که چه زمانی چنین جلسه‌ای برگزار می‌شود و آیا اصلا برگزار می‌شود یا نه.
رد برگزاری نشست در بروکسل برای گفت‌وگو با ایران در حالی انجام می‌شود که در روزهای گذشته، تحرکات دیگر بازیگران برجام در این رابطه افزایش داشته است.
علاوه بر سفر هفته گذشته مورا به تهران، دیروز خبر رسید که رافائل گروسی، مدیر کل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی برای گفت‌وگو با وزیر خارجه و دیگر مقامات آمریکا راهی واشنگتن می‌شود./شرق
5- آیا آمریکا از خاورمیانه خارج می‌شود؟
دکتر محمود سریع القلم
تلخیص:مجمع فعالان اقتصادی
در منطقه جزیرة العرب، چهل هزار نفر آمریکایی مشغول به کار هستند و چهار میلیارد دلار حقوق از شش دولت این منطقه دریافت می کنند. چهار سال پیش، دولت عربستان، یک قرارداد نظامی بالغ بر 126.6 میلیارد دلار با آمریکا نهایی کرد که تا کنون 27 میلیارد دلار ادوات نظامى به تدریج تحویل داده شده است. رهبران جدید این منطقه بر خلاف پدران خود که عمدتاً با سنت و اجماع حکمرانی می کردند، بیشتربه فن آوری و قدرت نظامی علاقمند هستند.
حضور فیزیکی آمریکا در عراق و افغانستان هم از نظر مالی و هم از نظر مخاطرات امنیتی برای پرسنل آمریکا، بسیار پرهزینه بود.
همچنانکه شرکت ها بعضی از خدمات خود را برون سپاری می کنند، سیاست خارجی آمریکا، عملیات خود در خاورمیانه را برون سپاری کرده است:
الف: طی چند ماه و با مدیریت جِیک سالیوان، مصر، اردن، عربستان و امارات به شدت تشویق شده اند روابط تنگاتنگی را با عراق شکل دهند و عراق را به تدریج به حلقه عربی برگردانند و اهرم های جدیدی را در عراق در تقابل با ایران به وجود آورند. عربستان و امارات هر دو پروژه های وسیعی را در عراق سرمایه گذاری خواهند کرد. منطق آمریکا در اقناع اعراب برای همکاری با عراق روشن است: مگر شما نمی گویید ایران هلال شیعی درست کرده است، خوب شما ائتلاف عربی درست کنید و با سرمایه گذاری در عراق و مساعدت در توسعه ملّی، همکاری و حس درون عربی گسترش می یابد. ایران که پول ندارد. شما باید نگاه خود را به منطقه تغییر دهید. اختلافات خود را کنار بگذارید، ما هم در خدمتتان هستیم.
ب: کشورهای عربی خلیج فارس علاقه دارند در مسایل خاورمیانه حضور داشته باشند. هم پول دارند و هم انگیزه ولی آشنایی عمیقی با مسایل افغانستان ندارند. آمریکا با برون سپاری افغانستان به پاکستان از نظر عملیاتی و نظامی و به کشورهای عربی از نظرمالی، خود مدیریت بر کشور و موارد مناقشه برانگیز را از راه دور بر عهده گرفته است. بدین صورت، نه نگران کشته شدن آمریکایی هاست، و نه نیازی به تحمل هزینه های سنگین را دارد. منطق آمریکا در اقناع پاکستان و اعراب روشن است: شما (پاکستان) نگران گسترش همکاری های استراتژیک ما با هندی ها هستید ولی هدف بزرگتر این همکاری، چین است. حوزه نفوذ شما گسترش می یابد. شما که زیر و بم افغانستان را می دانید، آن را کنترل کنید. برای اعراب هم جا باز کنید. آنها هم پول دارند و هم انگیزه برای بزرگتر کردن شعاع نفوذ خود در برابر ایران. با اعراب همکاری کنید. ما هم در خدمتتان هستیم.
مسئولین سیاست خارجی و امنیت ملی دولت بایدن قبل از اینکه به قدرت برسند تئوری ها را دقیق آموخته بودند. از این رو خوب می دانند که خاورمیانه محملی برای دموکراسی نیست. صرفاً باید آن را مدیریت کرد و هزینه هم نداد. ضمن اینکه بهره برداری مالی، دفاعی و سیاسی را به حداکثر ممکن رساند. به نوعی اجماع حاکمیت آمریکا در اتفاق نظر با اسراییل این است که اقتدارگرایی خاورمیانه را مدیریت دیجیتالی کنند. با توجه به اینکه ظرفیت های اسراییل در نرم افزارهای امنیتِ سایبری و پهپادها نه تنها از آمریکا کمتر نیست، بلکه به اعتقاد اهل فن بعضاً بالاتر هم هست، این انتقال پارادایمی با شراکت اسراییل همراه است. تا آنجا که شاید آمریکا ترجیح دهد موضوع هسته ای ایران را نیز به ظرفیت های اطلاعاتی و عملیاتی اسراییل برون سپاری کند
اگر مدیریت دیجیتالی قرار است رسم شود، نوع برخورد با ایران چه خواهد بود؟ اگر ذهن طراحان آمریکایی-اسراییلی طی دو دهه گذشته واکاوی شود، بنظر می رسد آنها پذیرفته اند که ایران دانش هسته ای را کسب کرده است و شاید در مقطعی نیز آن را به توان بازدارندگی تبدیل کند، اما این توان باید در کنترلِ کاملِ آژانس بین المللی انرژی هسته ای باشد. چون فعلاً هماهنگی و ائتلاف با ایران ممکن نیست، بنابراین باید ضعیف ، فقیر و منزوی شود. هرچند ایران، مستقیم و غیر مستقیم، هرآنچه را که نیاز دارد، بالاخره از چین و امثالهم می تواند وارد کند و به حق وتوی روسیه در شورای امنیت سازمان ملل متکی باشد، ولی در مداری وسیع تر به فن آوری، سرمایه گذاری، یادگیری و ارتباطات، دسترسی حداقلی خواهد داشت.
طولانی شدن مذاکرات هم به موازات همین راهبرد است زیرا مُعَلق نگاه داشتن خود به مرور زمان سبب تداوم ضعیف ماندن می گردد. سوالی که از این طرف مطرح می شود این است که: آیا ایران می تواند با اتکای به روسیه ، چین و روشهای غیر متعارف، از تحقق فقر، ضعف و انزوا ممانعت ورزد؟ خرداد 1408 زمان مناسبی برای ارزیابی این موضوع خواهد بود.
6-پیک ششم کرونا خطرناک‌تر از پیک پنجم/ فقط ۵۰ درصد دانش‌آموزان واکسینه شده‌اند
رئیس مرکز مدیریت شبکه وزارت بهداشت:
در شرایط فعلی در شاخه نزولی پیک پنجم کووید هستیم اما در دو هفته گذشته شیب نزول این شاخه کاهش پیدا کرده است و در برخی از نقاط کشور متوقف شده است.
در سه استان « آذربایجان غربی، کرمانشاه و یزد » کرونا صعودی شده است.
پیک ششم کرونا از پیک پنجم خطرناک‌تر است.
رعایت پروتکل‌ها از ۹۰ درصد به حدود ۴۵ تا ۵۰ درصد رسیده است.
در ستاد ملی کووید پیش بینی کرده بودند که مدارس در آبان ماه بازگشایی شوند و ما انتظار داشتیم که ۸۰ درصد جمعیت واکسینه شوند که این موضوع محقق نشده است.
فقط ۵۰ درصد از جامعه دانش آموزی ( ۱۲ تا ۱۸ سال) دز اول واکسن کرونا را دریافت کرده اند.